Dzieciństwo
Maksymilian Kolbe urodził się 08.01.1894 roku w Zduńskiej Woli.
Święty, który znany jest dzisiaj jako Maksymilian Maria Kolbe, na chrzcie świętym otrzymał imię Rajmund.
Pierwszą komunię świętą przyjął w czerwcu 1902 roku. W 1906 roku, kiedy żarliwie modlił się do Matki Boskiej, dostąpił pierwszego objawienia. Podczas niego Rajmundowi ukazała mu się ona trzymająca dwie korony: białą i czerwoną, a następnie spytała go, czy chce przyjąć ten dar. Zgodził się, mimo iż wiedział, że oznacza to życie zakonne i śmierć męczeńską. Właśnie to przeżycie ukształtowało jego dalszą ścieżkę życiową.
Lata zakonne
Już dwa lata po pamiętnym objawieniu, bo w 1908 roku, Rajmund Kolbe wstąpił do niewielkiego franciszkańskiego seminarium mieszczącego się we Lwowie, a już w 1910 roku rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów. Właśnie wtedy wybrał sobie imię Maksymilian. Dwa lata później, tuż po rozpoczęciu studiów w Krakowie, został wysłany do Rzymu, gdzie do 1915 roku studiował filozofię na Uniwersytecie Gregorianum i uzyskał tytuł doktora tej dziedziny. W trakcie tych studiów, 1 listopada 1914 roku, złożył śluby wieczyste i właśnie wtedy przyjął imię Maria.
W latach 1915-1919 Maksymilian Maria Kolbe studiował teologię w Międzynarodowym Kolegium Serafickim i z tej dziedziny również uzyskał tytuł doktora.
Działalność duszpasterska
Maksymilian Maria Kolbe przyjął święcenia kapłańskie 28 kwietnia 1918. Swoją pierwszą mszę świętą odprawił on w S. Andrea delle Fratte w Rzymie.
W 1919 roku Maksymilian Maria Kolbe powrócił do Polski i rozpoczął działalność duszpasterską i edukacyjną w kraju. Od stycznia 1922 roku rozpoczął w Krakowie wydawanie miesięcznika katolickiego pod tytułem „Rycerz Niepokalanej”. W tym samym roku został on przeniesiony do Grodna, gdzie zorganizował kolejne wydawnictwo.
W 1927 roku, założył on i wybudował klasztor Niepokalanów, gdzie również zajmował się wydawaniem pism: „Rycerza Niepokalanej” i „Małego dziennika”.
Pobyt na misji w Japonii
Między rokiem 1931 a 1935, Maksymilian Kolbe przebywał na misji w Japonii, gdzie również wydawał „Rycerza Niepokalanej”. Również tam założył klasztor na wzór polskiego Niepokolanowa. Za jego sprawą takie ośrodki powstały również w Chinach i w Indiach.
Pobyt w Auschwitz
19 września 1939 roku został aresztowany wraz z kilkoma zakonnikami przez Niemców, a następnie wywieziony do Ostrzeszowa.
Po raz drugi ojciec Maksymilian aresztowany został w 1941 roku i przez kilka miesięcy więziony na Pawiaku, później przewieziony do Oświęcimia. Maksymilian Kolbe do obozu w Oświęcimiu trafił 28 maja 1941. Otrzymał wówczas numer 16670. 29 lipca 1941 roku Maksymilian Kolbe dobrowolnie zastąpił współwięźnia Franciszka Gajowniczka i zamiast niego przyjął karę śmierci w bunkrze głodowym, dzięki czemu uratował mu życie. 14 sierpnia 1941, po dwóch tygodniach głodowania, Maksymilian Maria Kolbe zmarł dobity zastrzykiem z fenolu.
Święty
Ojciec Maksymilian Maria Kolbe już w czasie wojny otaczany był czcią, po jej zakończeniu jego życie i męczeńska śmierć stawały się głośne w świecie. Dość szybko rozpoczęty proces beatyfikacyjny zakończony został uroczystością 17 października 1971 roku, której dokonał papież Paweł VI. Kolbe został kanonizowany na męczennika 10 października 1982 roku przez Jana Pawła II.
Ojciec Maksymilian jest patronem energetyków (14 sierpnia) i krwiodawców (22 maja). Zgodnie z uchwałą Senatu RP rok 2011 ogłoszony został Rokiem Świętego Maksymilian Marii Kolbego.